Je kind blijkt anders. Anders dan de andere kinderen.
Je merkt het, als ouder, al redelijk vroeg.
Maar het is je oudste, je eerste, en je hebt niet veel vergelijkingsmateriaal. Logisch!
En dan slaat de twijfel toe.
"Mijn kind, schoon kind" wordt immers in de volksmond gezegd. Iedereen ziet immers in het eigen kind kwaliteiten die anderen misschien niet onmiddellijk zien, iedereen bedekt de fratsen van zijn eigen kind sneller met de mantel der liefde. Elke ouder vindt zijn eigen kind immers het mooiste, het leukste, het liefste,.... allez ja, niet altijd, maar toch wel regelmatig.
Je bent trots op de verwezenlijkingen van je kind, je wil het met anderen delen als je kind iets nieuws heeft geleerd.
En dan, dan blijkt je kind, lijkt het, sneller dingen op te pikken.
Je kind is op 2,5 jaar gefascineerd door letters, en wil het alfabet kennen, a van appel, b van beer, en ga zo maar door. Je kind maakt kleine sommetjes als het 3 jaar is, is gebeten door getallen, maar ook gebeten door het weten. Weten tout court. Alles weten. Altijd en overal. Ook als je het zelf niet weet. Ook als je het druk hebt, als er niet zoveel tijd is, tijdens de ochtendspits, het avondritueel,... vermoeiend. Ja.
Maar willen alle kinderen dat niet, altijd alles weten. Zijn ze niet allemaal gefascineerd door lettertjes, cijfertjes, sterren en planeten, dino's en kometen...
Neen, blijkt dan.
Je pusht je kind. Hoor je dan.
Je wil zeker zelf dat je kind dat allemaal vraagt, dat allemaal weet. Hoor je dan.
Je bent er de hele tijd mee bezig , natuurlijk, niet moeilijk. Hoor je dan
Ja hoor, en ik werk full time, heb een huishouden, en meerdere kinderen... wie denk je dat ik ben? Supervrouw?
Jij weet dat dit niet zo is.
Dat je kind dit zelf echt wil. Dat het belastend is, altijd die vragen, altijd antwoorden moeten geven.
Je kind wordt uiteindelijk getest.
Je kind blijkt - zoals je al had vermoed - hoogbegaafd.
Het etiket is gekleefd.
Het label wordt geplakt.
Maar dan begint de moeizame tocht.
De zoektocht.
Want je hebt het hopelijk al lang door.
De tocht is niet gemakkelijk. De reis is onvoorspelbaar.
Het is echt niet alsof je, als ouder, de lotto hebt gewonnen.
Want - zo denken de meesten -zo'n kind is een makkelijk kind. Dat leert snel en goed. Je moet niet zeuren. Ik wil er ook zo een... zo'n hoogbegaafd kind (als de reactie al niet is: zal wel, als het jouwe hoogbegaafd is, is het mijne dat zeker)
Ik nodig iedereen uit.
Ga met ons mee. Op onze reis.
En ontdek dat het niet makkelijk is.
Bollebozenblues-mama
